Rus kleptokrasisi (ki bir nükleer kleptokrasidir) Bolşevik despotizmin kalıtıdır.

• Rusya kendisinden kurtulmayı başaramadı. İnsan büyüklüğüne ve görkemine tanıklık eden pekçok sanatçı yaratmış olan bu büyük kültür kendi içindeki zorbalığın küçüklüğüne yenik düştü.
• Sovyetler Birliğinde ideolojik tiranlık 70 yılda Rus bilincinden tüm moral yargı yeteneğini sildi ve nükleer silahlar ile donatılı etik-öncesi bir kültür yarattı.
• Sovyetler Birliğinin yıkılmasından sonra geriye (a) insan hakları, (b) duyunç özgürlüğü, (c) yasa egemenliği konusunda bilinci bütünüyle boş bir Rus halkı kaldı. Bu belirlenimler modern etiği, demokratik devleti, ve uygar yaşamı tanımlar. Sovyetler Birliğinin ideolojik programı başlıca bu belirlenimlerin yadsınması üzerine dayanıyordu.
• İnsanlık suçları listesinde Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği, Nasyonal Sosyalist Almanya ve İmparatorluk Japonyası en önde durur. Çoktandır bu grubun dördüncü üyesi olan Çin Halk Cumhuriyeti “Çin karakteristikleri” ile tanımlanacak ideolojik bir dünya düzeni yaratmak üzere hazırlanmaktadır. Moral geriliğin ve kitlesel büyüklüğün birliği Rusya durumunda tarihin gördüğü en korkutucu gücü, kendi nüfusuna olduğu gibi dünyanın bütününe karşı da en acımasız diktatörlüğü uygulayan Sovyetler Birliğini yarattı. Çin bu her iki bakımdan da, moral hamlık açısından olduğu gibi sayısal büyüklük açısından da Çarlık Rusyasının çok çok önündedir. 1,4 milyarlık devasa kitlenin bütün bir tarihi yalnızca bir yinelemeler tarihi, bir imparatora koşulsuzca boyun eğmekle geçen özgürlüksüz, değişimsiz, gelişimsiz boş bir tarih, bir tarih olmayan bir tarihtir. “Çin karakteristikleri” arasında en belirgin olanı hiç olmazsa bütün bir yeryüzünü esirgeyecek bir moral karakteristiğin eksikliğidir. Ve Napoleon’u bile Çin’in uyanmasından ürkmeye götüren etmen bütün bir kültüre özünlü bu moral güçsüzlük ve yeteneksizliktir.

• Rusya bugüne dek bütün bir tarihinde hiçbir zaman demokrasiyi tanımadı, Rus özgürlük tini hiçbir zaman Rus despotizmini dönüştürecek kadar büyümeyi başaramadı.

• Çarlık barbarlığına karşın çiçeklenmeye başlayan Rus özgürlüğü Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliğinin ideolojik tiranlığı altında kökünden koparıldı.
• Rus halkı her zaman bir halk olarak kaldı, hiçbir zaman egemen bir ulus, hiçbir zaman özgür bir yurttaş toplumu olmadı.
• İdeolojik tiranlığın kalıtı elinde 3.000 kadar nükleer bomba ile nükleer bir kleptokrasi oldu

• Putin’in Kasım 2023 için popülerlik oranı %85 idi (Statista). Oran Rus halkının moral geriliğinin ölçüsüdür.

Demokrasi Avrupa için yeni, çok yenidir (Avrupa’da monarşiler 20’inci yüzyılda devrildi).

• Batılı demokrasilerin gelişmekte olmaları henüz gelişmemiş olduklarının, henüz kendi içlerinde despotizmin işini bitirmediklerinin anlatımıdır.
• Kendini Putin’in imgesinde biçimlendiren yeni Rus despotizmi Batının henüz küresel despotizmi algılamamada direten pragmatik demokrasileri tarafından da hoşgörü ile karşılandı, desteklendi, ve güçlendirildi.
• SSCB’nin çöküşünden sonra da, sayısız Batılı önder Çeçenistan’dan, Gürcistan’dan Kırım’a, Ukrayna’ya kentler ölçeğinde yıkım getiren, yüz binlerce insanın ölümüne yol açan, elindeki nükleer silahlarda bütün bir Avrupa’yı yok edebilecek gücü gören, ama kendini gerçekte yalnızca bir hırsız ve katil olarak tanımlayan Putin’i bir devlet-adamı olarak saymayı sürdürmektedir.

Etik-dışına göz yummak etik-dışıdır. Despot ile ancak despot uzlaşır.

• Yurttaş toplumu önder tanımaz.
• Yurttaş toplumunun önderi insan hakları, duyunç özgürlüğü ve yasa egemenliğidir.
• Yurttaş toplumu kendi önderidir; önderin olduğu yerde egemen ulus değil, istençsiz halk vardır.
• Rusya’da yurttaş toplumun gelişmesine katkıda bulunmak demokrasilerin başlıca sorunlarından ve yükümlülüklerinden biridir.

• Bir SPD “politikası” olan Ostpolitik yalnızca gücün dilinden anlayan tiranlık ile uzlaşma politikası olarak tasarlandı ve ayı ile barış içinde yaşamanın formülü “yakınlaşma yoluyla değişim/Wandel durch Annäherung” ya da “tecim yoluyla değişim/Wandel durch Handel” olarak belirlendi. Ostpolitik ya da Doğu-Politikası gerçekte bir politika değil, politikanın yadsınmasıdır. Almanya bugün bile politikanın bir “evrensel insan hakları” sorunu olduğunu anlamış değildir.
• Angela Merkel tecimi insan haklarının üzerinde sayan ya da insan haklarını tecimin bir ödülü sayan bu sözde “politik” formülü insan haklarını çiğneme konusunda SSCB ile eşit olan Çin durumunda da uygulamayı sürdürdü. Açıktır ki “ insan hakları” kavramı üzerine bir kez bile düşünmüş değildi.
• Almanya Rusya'ya Ukrayna saldırısından ötürü yaptırımlar uygulamayı kabul eden en son AB ülkesi oldu.

• Nazi Almanyasından kalan artıklardan kurulan Federal Batı Almanya demokrasiye olmaktan çok Sovyet despotizmine duygudaşlık gösterdi.

• Sovyetler Birliğinin çöküşünden sonra, birleşik Almanya despotik Putin Rusyası ile çok sıcak dostluğunu sürdürdü.

• Willy Brandt, Helmut Schmidt, Gerhard Schröder, Angela Merkel — tüm bu pragmatik Alman önderleri moral olarak Rus despotizmine göz yumacak denli duyarsız idiler
• İlk iki sosyal demokrat önder ve başbakan, Brandt ve Schmidt, “evrensel insan hakları” kavramının bilinçsizi idiler ve ancak evrensel insan haklarının çiğnenmesi pahasına olanaklı olan Ostpolitik öğretisini uygularken, gücün dilinden başka bir dil bilmeyen despotizmin “ussal diyalog” yoluyla durdurulabileceği yanılgısı içinde idiler.
• Gazprom, Nord Stream, Nord Stream 2, Rosneft projelerinde güçlü bir katalizör rolü oynayan Sosyal Demokrat başbakan Schröder ( 1998-2005) Putin’in adamı idi ve Putin’i “lekesiz bir demokrat/ein makelloser Demokrat” olarak gördü. Ödül olarak kleptokrasiye ortak yapıldı.
• Putin tarafından yakın ve güvenilir bir dost olarak görülen ve onunla aynı yoldaşlık tinini paylaşmış olan Angela Merkel (2005-2021) Putin’in hırsızlık ve cinayetlerini olduğu gibi Kırım’ı ve 14.000 insan yaşamı pahasına Ukrayna’nın doğu Donbas topraklarının bir bölümünü ele geçirmesini de görmezden geldi.
• Despot ancak despotluğu algılanmadığı sürece güçlüdür, ve despotu ancak despot algılamaz.
• Merkel ve benzerleri de, tıpkı Rus halkı gibi, Putin ve çetesinin adi bir suç örgütü olduğunu çok iyi bilmekte, ve bu pragmatik Alman önderler Rus halkı ile aynı moral geriliği paylaşmaktadır.

20 Ağustos 2021. “Putin büyük bir yanlış yaptı” diyen Angela Merkel Almanya’nın Rusya politikasından ötürü özür dilemeyeceğini bildirdi. Politikanın ne olduğunu öğrenmeye hazır değildi.

• Almanya bütün tarihi boyunca ancak kısa süreli bir demokrasi yaşadı (Weimar Cumhuriyeti, 1918-1933).
• Nazi despotizmi altında Almanya (tıpkı Bolşevik despotizmi altındaki Rusya gibi) doğmakta olan demokratik bilinçten bütünüyle temizlendi ve nüfus Nasyonal-Sosyalizme eğitildi.
• Her iki ülkede, Almanya’da ve Rusya’da Nasyonal-Sosyalist ve Enternasyonal-Sosyalist ideolojilerin yıkılmasından sonra yeniden özgürlüğe uyanan nüfuslar despotizme alışmış ve demokrasiye yabancı idiler; her iki ülkede de halkın kendini yönetmek için niyeti ve deneyimi yoktu.
• Nazilerin yenilmesinden sonra Batı Almanya bugün de sürmekte olan ABD denetiminin altında egemenliğinden yoksun bir tür görünürde devlet olmanın ötesine geçemedi. (Aynı şey Nazi ideolojisi gibi birşeye bile gereksinim duymadan Hirohito militarizmi altında ilkin doğu Asya’yı terörize eden ve sonra kendini dünya egemenliği düşlerine kaptıran despotik Japonya için de geçerlidir. Kimyasal ve biolojik yöntemler de aralarında olmak üzere dile gelmez her tür yöntem ile 10-30 milyon kadar insanı yok eden aynı Japonya, aynı nüfus, aynı militarist tin savaştan hemen sonra, sanki hiçbir şey olmamış gibi, sanki bir amnezi yaşamış gibi, bu kez pasifizme sarıldı, kendini teknolojiye adayarak çok kısa bir süre içinde dünyanın ikinci büyük ekonomisi oldu.)
• Anayasası (“Temel Yasa” ya da “Grundgesetz für die Bundesrepublik Deutschland,” 1949) ABD’nin yardımı ile yazılan Almanya (şimdi eski Doğu Almanya’yı da kapsamak üzere), ve Anayasası yine ABD generali Douglas MacArthur tarafından yazdırılan (1947) Japonya bugün de ABD hegemonyası altındadır, sözcüğün gerçek anlamında egemen değildirler, ve kendi başlarına bırakıldıklarında demokrasiye bağlı kalıp kalmayacakları kuşkuludur.